Zamanın Zembereği

Zembereği kurulmuştur zamanın ezelden.
Soluksuzdur,sessizdir.
Bahsetmez hiç ebediyetten.

Yakalamak istedikçe zamanı insanoğlu.
Koşuşturup durur hiç mi hiç soluklanmadan.
Ve aslında;
Çok yaklaştığını düşündüğü anda bile,
Dönüp, bakmak isteyince tek bir anısına ,
Bakamayacak kadar çok uzaktadır geçmişe yazılmış her bir satıra.

Kırmak ister zembereğini zamanın.
Yakalamayamadığı,
yaşayamadığı ve yaşatamadığı onlarca güzelliğin,
Akıp gitmiş olmasının acısını çıkarmak ister.

Burnunun direği sızlaya sızlaya,
Yüreğinde sakladıklarıyla konuşa konuşa,
Boğazında düğümlenen geçmişin hasretleriyle,
Zamanın çarkına,
Sayıp söve söve,
Yüreğinin çığlıklarıyla haykıra haykıra,
Anılarını esir almış acılarının intikamını almak ister.

Nefes almadan dönüp duran saatleri,
Kucakladıkları akrep ve yelkovanlarıyla kırıp dökmek ister.

Ardından da;
Zamanın zembereğini bozup,
İstediği anda durdurup,
İstediği anda kurmak ister.
Ezelden ebediyete ,
Ebediyetten ezele…

Aynur Ateş Aydın 2020